Υποκρισία

Απαγόρευαν επί χρόνια το ντίζελ, με το πρόσχημα των αιωρούμενων σωματιδίων, και τώρα, με
την παράλογη αύξηση στο φόρο του πετρελαίου θέρμανσης, μετέτρεψαν μεμιάς την ατμόσφαιρα σε
θάλαμο αερίων.

ΗΤΑΝ 6 το απόγευμα όταν άνοιξαν οι πόρτες του συρμού στο σταθμό Μετρό του Χαλανδρίου, και
εκεί, 15 μέτρα κάτω από το έδαφος, μας πήρε αμέσως η χαρακτηριστική μυρωδιά του τζακιού!
Αν η ατμόσφαιρα ήταν ήδη αποπνικτική κάτω στην αποβάθρα του σταθμού, φανταστείτε τι
κατάσταση επικρατούσε έξω στο δρόμο. Η μυρωδιά του καμένου ξύλου, που παλιότερα συνδυάζαμε
με ευχάριστες αναμνήσεις από κάποια χειμερινή μας εξόρμηση στη φύση, σε πολλές γειτονιές
σου κόβει την ανάσα, παίρνοντας σταδιακά μια αποκρουστική και απειλητική διάσταση.
Κατά κανόνα αυτή η στήλη προτιμά να εμβαθύνει σε θέματα γύρω από την αυτοκίνηση, παρά να
καταφεύγει στην εύκολη λύση της γκρίνιας γύρω από τα θέματα καθημερινότητας που μας
απασχολούν. Πώς, όμως, να αποφύγεις ένα τόσο εξοργιστικό γεγονός, όπως είναι ο τρόπος που
εξισώθηκε (φυσικά προς τα πάνω) ο φόρος σε πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης; Ήταν τόσο
προφανείς οι παρενέργειες, που ήταν πολύ εύκολο να προβλεφθούν πριν ακόμη την εφαρμογή του
μέτρου. Χωρίς δουλειές ή με τσακισμένους μισθούς, ο κόσμος δε θα μπορούσε να βάλει
πετρέλαιο, ακόμα κι αν ήταν παντελώς απαλλαγμένο από φόρους, πόσω μάλλον με μια επιβάρυνση
της τάξης του 40%. Προκειμένου, λοιπόν, να μην πεθάνει από το κρύο, ήταν αναμενόμενο ότι
θα έριχνε στο τζάκι και στη σόμπα του οτιδήποτε θα μπορούσε να καεί. Το αποτέλεσμα είναι
να επιστρέψει η αιθαλομίχλη όχι μόνο στο λεκανοπέδιο της Αθήνας, από όπου είχε εξαφανιστεί
χάρη στην πρώτη απόσυρση και την κατασκευή του Μετρό, αλλά ακόμα και στα μικρότερα αστικά
κέντρα, που ποτέ τους δεν είχαν αντιμετωπίσει προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Διαβάζουμε ότι οι μετρήσεις του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης
του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και του Ερευνητικού Σταθμού παρακολούθησης αιωρούμενων
σωματιδίων του Δημόκριτου κατέδειξαν διάχυση της ρύπανσης ακόμα και σε περιοχές έξω από
τον αστικό ιστό, όπως είναι η Πεντέλη και ο Μαραθώνας.
Πόσο γελοίο, αλήθεια, μοιάζει στα μάτια μας το κράτος που επί δεκαετίες (ορθώς μέχρι
κάποια περίοδο) απαγόρευε στις δύο μεγάλες πόλεις της Ελλάδας την κυκλοφορία των
πετρελαιοκίνητων οχημάτων με το πρόσχημα του προβλήματος των μικροσωματιδίων... Καθόμασταν
και κάναμε αναλύσεις για τις μικροδιαφορές στις εκπομπές των αυτοκινήτων ανάλογα με τις
προδιαγραφές τους και το καύσιμο που χρησιμοποιούσαν, και, με μια αστεία απόφαση, που
εκτός των άλλων τσάκισε τα έσοδα του κράτους από το πετρέλαιο θέρμανσης (κάνουν αναφορά
για μείωση κατά 80%), ντουμάνιασαν τον αέρα που ανασαίνουμε εμείς και τα παιδιά μας.
Υπολογίζεται, λέει, ότι στο σύνολο της επικράτειας η καύση της ξυλείας μπορεί να
προκαλέσει ρύπανση έως και τρεις φορές μεγαλύτερη από ό,τι τα αυτοκίνητα.
Και αυτά, πριν σφίξουν τα κρύα. Φανταστείτε τι θα γίνει στο μέσο του χειμώνα... Τα
πανεπιστήμια Αθήνας, Πάτρας, Αιγαίου, Ιωαννίνων και Κρήτης, σε συνεργασία με το Δημόκριτο
και το Αστεροσκοπείο Αθηνών, σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν αναλυτικές μετρήσεις στις
μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, αν και, τολμώντας να προδικάσουμε το αποτέλεσμα της
επιστημονικής έρευνας, φοβόμαστε ότι θα καταδεικνύει συνθήκες ανάλογες με εκείνες του
Λονδίνου των αρχών της δεκαετίας του Ά50, όπου πέθαιναν κατά χιλιάδες οι λεγόμενες
«ευπαθείς» ομάδες του πληθυσμού από αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα.
Ορισμένοι από εμάς μπορεί να ήμασταν προετοιμασμένοι να φτάσουμε στα όρια της πείνας,
βάζοντας πλάτη στα σχέδια των τεχνοκρατών, ώστε κάποια στιγμή να «βγουν τα νούμερα».
Τέτοια αδιαφορία, όμως, απέναντι στην ανθρώπινη ζωή μόνο σε συνθήκες πολέμου έχει βιώσει ο
κόσμος. Λίγο σεβασμό, παρακαλώ..._ Μ. Σ.